Tuscherej

Welm woll met sin Hipp no en Bock.
Jan säät: ,,Wach es Welm,
eck gohn ock dän glicken Wegg doronder.“
Et wor kenn Wonder, dat allemann
ers eenen dronken bej’n „Decken Jann“.
Jan gow vör Welm ock flitteg ütt,
Welm dronk on dronk, – Jan gong herütt,
Vertuschene de Hipp met en Bock.
Noch eene gedronken, on Welm gong ock.
Hei nohm dän Bock met gujen Senn,
trock öwer dän Ruhrschen Dick dohen,
blew onderwägs wall döckers stohn,
de Fisternöllekes hadden’t öm fies angedon.
En de Ruhr, me wett ni wu dat geht,
ma, do wossen se all Bescheed,
sej hielen sech de Bück on häwen gelach,
dat Welm en Bock no en Bock gebrach.
Welm woss van necks on dach an Trin,
bej’n „Decken Jann“ gong hei weer rin,
dronk sech eene on vertellene ock,
wu’t öm gong en de Ruhr bej’n Bock.
Jan wor fottens rüttgehusch,
hätt dän Bock weer met de Hipp vertusch.
Welm dronk on koss et ni begrippe
dat met de Bock on met de Hippe.
Hei trock met dat Dier no Huss, no Trin,
wor wall müd, hatt schlechten Senn
on schemp met Trin, säät dobej ock:
„Trin, ose Hipp, dat ös en Bock.“
On Trin, di nemb öm en dän Stall
on frög, wat dat bedüjen sall, on säät:
,,Eck glöw, dou häs en grotten Spliin,
man kiek es hen, do kasse‘t siehn.
Dou Fuselskopp, dou bös besopen,
dou Schnapsfaat, gohn no Bett, gohn schlopen.”
On anderen Dags gemäcklech trock
Trin met de Hipp no de Ruhr, no’n Bock.